Ο Εμφύλιος δεν τέλειωσε ακόμα…

Η Γουατεμάλα αποτελεί κλασσικό παράδειγμα μπανανίας-φασιστικού κράτους-βάσης των ΗΠΑ στο οποίο οι πολίτες της είναι ο «εσωτερικός» και απόλυτος εχθρός.
Και ο Εμφύλιος Πόλεμος που τσάκισε την χώρα από το 1960 έως το 1996, δεν τελείωσε ποτέ.

Στο διάστημα 2001-2005 οι δολοφονίες στην χώρα αυξήθηκαν κατά 60%. Η έκθεση του Ισπανού δικαστή Carlos Castresana κάνει λόγο για 54.452 νεκρούς από το 2001 μέχρι σήμερα. Για να γίνει κατανοητό το νούμερο, στα 36 χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου οι νεκροί ήταν περισσότεροι από 200.000. Φαίνεται όμως ότι ο Εμφύλιος δεν σταμάτησε ποτέ.
Στο διαμέρισμα της πρωτεύουσας Guatemala City, το ποσοστό εγκληματικότητας είναι 90 εγκλήματα για 100.000 άτομα. Ο Castresana με τα νούμερα αυτά, μιλά βέβαια για «εμφύλιο πόλεμο».

Φυσικά πρόκειται για εθνοκάθαρση, ή καλύτερα «κοινωνική εκκαθάριση» όπως την χαρακτηρίζει καλύτερα ο υπερασπιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων Amilcar Mendez σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Diagonal.

Στην κοινωνική αυτή εκκαθάριση, πρωταγωνιστικό ρόλο συνεχίζουν να έχουν, όπως εδώ και δεκαετίες, οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας.
Σύμφωνα με την Επιτροπή που είναι αρμόδια για την διαλεύκανση εγκλημάτων και πράξεων κατά την διάρκεια του Εμφυλίου (Comisión de Esclarecimiento Histórico – Cicig), στα 36 χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου, υπήρξαν περισσότεροι από 200.000 θάνατοι, 2 εκατομμύρια εκτοπισμένοι και 50.000 εξαφανισμένοι/απηγμένοι.
Μιλάμε για τον ορισμό του «ασύμετρου πολέμου», αφού σύμφωνα με στοιχεία της Cicig (η οποία παρεμπιπτόντως χρηματοδοτείται από τον Ο.Η.Ε.),  για το 93% των εγκλημάτων και των παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα 36 χρόνια του Εμφυλίου ευθύνονται οι Ένοπλες Δυνάμεις και οι χρηματοδοτούμενες από το κράτος παραστρατιωτικές ομάδες.

Ποιοι είναι τα πρώτα θύματα? Φυσικά οι υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συνδικαλιστές, διανοούμενοι, καθηγητές, δάσκαλοι και κυρίως οι γυναίκες..! Οι γυναικοκτονίες στη χώρα ξεπερνούν σε ποσοστό και αυτές της Ciudad Juarez στο Μεξικό που …με το σπαθί της έχει κερδίσει τον τίτλο της πιο επικίνδυνης πόλης του κόσμου. Οι δολοφονίες των παραπάνω προσώπων καταδεικνύουν οτι πέρα της κλασσικής εγκληματικότητας που κάνει θραύση, μεγάλο μέρος των δολοφονιών, κακοποιήσεων, εκβιασμών και εξαφανίσεων έχουν  καθαρά πολιτικά αίτια.

Η Maya Almarado της Εθνικής Ένωσης Γυναικών λέει ότι «οι γυναίκες δεν θεωρούνται κανονικοί πολίτες». Από τον Μάιο του 2008 όταν και εισήχθη και ο Νόμος περί Γυναικοκτονιών έχουν καταδικαστεί για θανάτους γυναικών …δύο άτομα! Υπολογίζεται ότι 722 τουλάχιστον έχουν δολοφονηθεί από τότε! Συνήθως βρίσκονται πεταμένες σε χαντάκια, κακοποιημένες αφού προηγουμένως έχουν κυνηγηθεί θεωρούμενες ως «ανεπιθύμητες».

Ο δικαστής Castresana παραιτήθηκε από τη θέση του Διευθυντή της  Cicig καθώς το κράτος δεν «εκπληρώνει» σχεδόν καμία από τις υποσχέσεις που είχε αναλάβει για την διαλεύκανση των υποθέσεων και την τιμωρία των υπευθύνων. Φεύγει από την χώρα καθώς μετά την έκθεση αυτή δέχτηκε απειλές για την ζωή του.
Και προειδοποιεί τον Πρόεδρο της χώρας  Álvaro Colom να αντικαταστήσει πολύ κόσμο σε νευραλγικές θέσεις γιατί τα φίδια στον κόρφο του είναι πολλά…

Ο Amilcar Mendez, του οποίου σκότωσαν τον γιο πριν από τρία χρόνια, έχει επίσης δεχτεί πάρα πολλές απειλές για την ζωή του.
Από ποιους;
Από τους ίδιους που σκότωσαν το γιό του.
Και ποιοι είναι αυτοί;

Κάποιοι με «μεγάλη δύναμη» και άκρες στην Αστυνομία που προβαίνει στα περισσότερα εγκλήματα και τη Δικαιοσύνη, η οποία δεν μπορεί να διαλευκάνει το 95-98% των δολοφονιών!!

Σε μία χώρα που «κομμουνισμός» σημαίνει ότι θα κατέβουν οι Ρώσοι να μας κόψουν τους λαιμούς, καταλαβαίνετε ότι όλα αυτά μοιάζουν εντελώς φυσιολογικά.
Σκεφτείτε ότι ο νυν σοσιαλδημοκράτης Πρόεδρος θεωρείται από πολλούς «κομμουνιστής» με την προαναφερθείσα έννοια που έχει εδώ και δεκαετίες αποκτήσει σε όλη σχεδόν την Κεντρική Αμερική ο όρος.
Ή ότι ο θείος του έφαγε 26 σφαίρες από τον στρατό το 1979 επειδή είχε την φαεινή ιδέα να διεκδικήσει την Προεδρία της ρημαγμένης χώρας.