Οι τρομοκράτες Mapuche

Δεκαεφτά Mapuche απαλλάχτηκαν των κατηγοριών περί τρομοκρατίας από δικαστήριο στην περιοχή του Αραούκο στη Χιλή. Τέσσερις από αυτούς θα παραπεμφθούν σε νέα δίκη αντιμετωπίζοντας ποινές φυλάκισης έως και 15 ετών. Πάλι καλά, γιατί σύμφωνα με τις κατηγορίες μάρτυρα ο οποίος δεν εμφανίστηκε ποτέ στο δικαστήριο, ίσως να τους κατηγορούσαν βάσει νόμου για τρομοκράτες.

Η απόφαση ανέτρεψε τα δεδομένα, καθώς στη δίκη όλοι τους είχαν εκ των προτέρων καταδικασμένους. Οι Mapuche δικάζονται για την δράση τους βάσει του Νόμου 19.027 ο οποίος εισήχθη την εποχή του Pinochet και καταδικάζει με βαρύτατες ποινές ως τρομοκράτες, όσους προβαίνουν σε καταλήψεις γαιών ή/και τις επιθέσεις σε προσωπικό ή εξοπλισμό εταιριών.
Οι περισσότερες διαμαρτυρίες των Mapuche είναι συμβολικές και καθαρές, γίνονται μέρα μεσημέρι.
Δεν είναι όμως καθαρές οι αρχές που τους δικάζουν.

Η δίκη αυτή -παρά την απαλλαγή για «τρομοκρατία»- ήταν άλλη μια παρωδία, κάτι συνηθισμένο όταν πρόκειται για τους Mapuche.
Η δημόσια υπεράσπιση καταγγέλλει ότι η χιλιανή «δικαιοσύνη» δίκασε τους δεκαεφτά, χρησιμοποιώντας δύο κλασσικές της μεθόδους. Ότι δίκασε δηλαδή βάσει κατηγοριών που στηρίχτηκαν:

-σε μαρτυρίες από άγνωστα πρόσωπα τα οποία δεν εμφανίστηκαν στο δικαστήριο και
-σε κατάθεση ενός εκ των κατηγορούμενων η οποία αποσπάστηκε μετά από βασανιστήρια.

Δίκαια πράματα, όχι αστεία. Η χιλιανή «δικαιοσύνη» στηρίζεται από παλιά σε καταθέσεις ανώνυμες, αγνώστων προσώπων… Εναπόκειται λέει στην κρίση του εκάστοτε Δικαστηρίου αν θα λάβει υπόψη του τις καταγγελίες-κατηγορίες αυτές!

Οι κατηγορίες στην δίκη του Κανιέτε στο Αραούκο είχαν να κάνουν με την επίθεση -απόπειρα δολοφονίας στον δικαστικό Mario Elgueta τον Οκτώβριο του 2008. Ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων το δικαστήριο στο Αραούκο απήλλαξε από την κατηγορία περί τρομοκρατίας τους κατηγορούμενους, παραπέμποντας τέσσερις από τους δεκαεφτά σε δίκη για τις 22 Μαρτίου. Εκεί οι Héctor Llaitul, Ramón Llenaquileo, José Huenuche και Jonathan Huillical αντιμετωπίζουν ποινές φυλάκισης έως και 15 ετών. Αν παραπέμπονταν για σύσταση τρομοκρατικής ομάδας τα 15 χρόνια θα μπορούσαν να γίνουν και 103… Γιατί θα ξαναδικαστούν; Γιατί έτσι προβλέπει η νομοθεσία! Διπλή δίκη κι άμα αθωωθείτε γράφτε μου…

Τον προηγούμενο Δεκέμβρη ένας αστυνομικός (…ας αποφύγουμε τη λέξη “μπάτσος”) καταδικάστηκε σε 15ετή φυλάκιση για τη δολοφονία του Jaime Mendoza Collío τον Αύγουστο του 2010. Ο δικηγόρος της οικογένειας Mendoza Collío δεν ήταν ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα καθώς βάσει των …δίκαιων νόμων που εφαρμόζονται η ποινή μπορεί να μειωθεί σε λιγότερα από 5 έτη από στρατιωτικό δικαστήριο που θα επιληφθεί της υπόθεσης. Περιττό να αναφέρω τι θα γινόταν στην αντίθετη περίπτωση, αν δικαζόταν ένας ιθαγενής για το θάνατο αστυνομικού. (…ας αποφύγουμε τη λέξη “μπάτσου”)

Ο Νόμος 19.027 αντιμετώπιζε ως τρομοκράτη οποιονδήποτε είχε λόγο για την γη του και οποιονδήποτε αντιστεκόταν στα σχέδια κυβέρνησης και εταιριών στη χώρα. Ο «θαυμάσιος» αυτός νόμος έλυσε τα χέρια της εξουσίας και τσακίζει τους Mapuche, αφού βάσει αυτού εφευρίσκονται φαραωνικές καταδίκες ως απάντηση σε δίκαια συνήθως αιτήματα.
Φυσικά, παρά τις όποιες τροποποιήσεις έχει υποστεί με τα χρόνια, παραμένει ενεργός μέχρι σήμερα και κάνει …θαύματα.

Η ιστορία με τον Αντιτρομοκρατικό Νόμο με τον οποίο η εκάστοτε χιλιανή κυβέρνηση νομιμοποιεί εαυτόν να παραβιάζει κάθε έννοια δικαίου, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια για τους Mapuche και μόνιμο αίτημα κάθε διαμαρτυρίας τους. Πέρσι, η χώρα συγκλονίστηκε από την απεργία πείνας 31 φυλακισμένων Mapuche. Βασικότερα αιτήματα της απεργίας ήταν η κατάργηση του Νόμου και το δικαίωμα να προσάγονται σε δίκαιες δίκες, να έχουν δηλαδή τα δικαιώματα που έχει ένας απλός πολίτης. Όμως οι πολίτες –μην το ξεχνάτε- δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις εταιρίες, ιδίως όταν πρόκειται και για πολυεθνικές: αν ένας Mapuche διαμαρτυρηθεί και κάνει οτιδήποτε εναντίον μιας εταιρίας αντιμετωπίζεται ως εγκληματίας και ως τρομοκράτης. Αν μια εταιρία αρπάζει γαιές ιθαγενών, όλα είναι αγγελικά πλασμένα.

Αποτελεί συνηθισμένη περίπτωση η αρπαγή γαιών των Mapuche στη Χιλή και την Αργεντινή και η καταπάτηση οποιονδήποτε δικαιωμάτων είχαν οι ντόπιοι. Για να αναφέρω ένα μόνο γνωστότατο παράδειγμα, μία εταιρία, το μπλουζάκι της οποίας ίσως να φοράτε κάποιοι που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, «άρπαξε» (αγοράζοντας κοψοχρονιά…) μία τεράστια περιοχή της φυλής, την πλέον γόνιμη, αφήνοντας για τους ιθαγενείς τις πέτρες της πάμπας. Τα υφάσματα της εταιρίας, η οποία κατέχει στην Αμέρικα Λατίνα μία περιοχή ίση με την έκταση της Κύπρου ή του Λιβάνου μοσχοπουλιούνται σε όλο τον κόσμο ως πρώτης ποιότητας.
Μια γιαγιά της περιοχής στα 85 της χρόνια αναγκαζόταν να πηδά κάθε μέρα μία περίφραξη της εταιρίας για να πηγαίνει να παίρνει νερό, από την μοναδική πηγή της περιοχής! Σούπερ-γιαγιά.

Οι εταιρίες καλύπτονται νομικά από όλες τις πλευρές. Στις λίγες περιπτώσεις που η υφιστάμενη νομοθεσία δεν επαρκεί, το κράτος είναι εδώ για να βγάζει απίστευτους και πέρα πάσης λογικής επιπρόσθετους νόμους-ρυθμίσεις: κάποτε, για να προασπίσει τα συμφέροντα μιας εταιρίας που είχε αρπάξει γη από τους Mapuche αγρότες της περιοχής, έβγαλε νόμο ο οποίος απαγόρευε ρητά την εκτροφή ζώων στην περιοχή. Σε ένα άλλο μέρος πάλι στη Χιλή, η εταιρία είναι αυτή που πρέπει να δώσει άδεια, ώστε να μπουν ντόπιοι να ψαρέψουν σε έναν ποταμό, ο οποίος αποτελεί –με νόμο- ιδιοκτησία …της εταιρίας.

Και ακόμα και όταν οι πολύχρονοι, επίμονοι και συχνά αιματηροί αγώνες πετυχαίνουν κάποιους από τους σκοπούς τους, όλα μπορεί να αλλάξουν σε μια στιγμή: κάποια εποχή μια έκταση στο Αραούκο της Χιλής που είχε δοθεί με νόμιμους τίτλους στους ντόπιους άλλαξε χέρια σ’ ένα βράδυ, για χάρη μιας εταιρίας.

Η Χιλή στην οποία ζει η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού, αλλά και η Αργεντινή έχουν κατηγορηθεί πάρα πολλές φορές στο παρελθόν για την καταπάτηση των δικαιωμάτων της φυλής των Mapuche. Δολοφονίες-βασανιστήρια-εξορίες-παράνομες κρατήσεις/συλλήψεις-εκβιασμοί-καταπάτηση γαιών-δίκες παρωδία.

Διεθνείς οργανώσεις και φορείς έχουν καταδικάσει επανηλλειμένα τις χιλιανές κυβερνήσεις, αλλά οι Mapuche ακόμα προσπαθούν μόνοι τους να αποδεικνύουν κάθε φορά ότι δεν είναι ελέφαντες. Κανείς δεν είναι μαζί τους. Άλλωστε στις τρείς χώρες του «κώνου», τις πολιτισμένες Χιλή-Αργεντινή και Ουρουγουάη συνέβη μία από τις μεγαλύτερες γενοκτονίες ιθαγενών πληθυσμών ιστορικά. Οι Ισπανοί και Ιταλοί άποικοι δεν άφησαν ρουθούνι, με τους Mapuche να αποτελούν μία από τις λίγες φυλές που λόγω οργάνωσης κατάφεραν να αντισταθούν στην ευρωπαϊκή λαίλαπα.

Τα δικαιώματά τους αναγνωρίστηκαν (…λέμε τώρα) μόλις το 1993 με τον Νόμο 19.253, ενώ μιλάμε για μία φυλή που βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή εδώ και πολλούς αιώνες, οι ίδιοι κάνουν λόγο για 13.000 χρόνια.

Όταν οι Mapuche απέκρουαν τους Inca οι Ευρωπαίοι δεν είχαν φτάσει καν στην Αμερική. Τα δώρα του καπιταλισμού τους τελευταίους αιώνες απειλούν να καταστρέψουν μια ιστορία χιλιάδων χρόνων.
Οι Mapuche όμως δεν είναι οι στωικοί καλοκάγαθοι και αφελείς ιθαγενείς που θα τους πιάσεις σαν το ποντίκι στη φάκα.
Αυτή είναι και η διαφορά τους και για αυτό τους κυνηγάνε μανιωδώς.

Εδώ ένα ελληνικό blog-έκπληξη για τους Mapuche.

Και εδώ το κομμάτι «Maputxe» του Βάσκου Fermin Muguruza (άλλος ¨τρομοκράτης» και τούτος)

Advertisement