Πάρε τα λεφτά και τρέχα!

Ο Σεμπαστιάν Πινιέρα διοικεί τη Χιλή όπως διοικούσε τις επιχειρήσεις του. Δεν το είχε κρύψει και πολλοί μάλιστα τον ψήφισαν για να κάνει κάτι τέτοιο. Όλα θεωρούνται εμπορεύσιμα. Ο Πρόεδρος δεν είναι κανένας βλάκας. Ξέρει πολύ καλά ότι τέτοια αντιδραστικά νεοφιλελεύθερα μέτρα δεν έβγαλαν πουθενά θετικά αποτελέσματα. Όπως όλοι οι ομοϊδεάτες του, έχει στήσει ένα τεράστιο πλιάτσικο και όποιος προλάβει… μέχρι μια πιθανή φούσκα που θα τίναζε τη χώρα στον αέρα.  Πριν τιναχτεί στον αέρα, η χώρα βράζει…

Aπό τις μαζικές πορείες στο Σαντιάγκο

Οι μεταρρυθμίσεις της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης Πινιέρα στοχεύουν τους μικρούς και μεσαίους εργάτες, αγρότες και επαγγελματίες. Ο Πινιέρα είχε πει από την προεκλογική περίοδο ακόμα, ότι θα διοικήσει τη χώρα όπως διοικούσε τις επιχειρήσεις του: τώρα οι Χιλιάνοι που του έδωσαν το χρίσμα κουρασμένοι από τις παλινωδίες της Concertacion  τόσα χρόνια, το φυσάνε και δεν κρυώνει.

Ο Πινιέρα για να «γλιτώσει» τις λαϊκές αποδοκιμασίες καταφεύγει στα γνωστά επικοινωνιακά κόλπα που με την βοήθεια των Μ.Μ.Ε. γιγαντώνονται: έκανε το δεύτερο ανασχηματισμό από την αρχή της θητείας του (Μάρτης 2010), αλλάζοντας οκτώ υπουργούς μήπως και καταφέρει να κατευνάσει τα πνεύματα.

Η εκπαίδευση είναι από παλιά μεγάλη πληγή για τη χιλιανή κοινωνία: από το 7% του Α.Ε.Π. επί εποχής Αλλιέντε, η δικτατορία του Πινοτσέτ (στην οποία ο Πινιέρα …έβγαζε λεφτά με τη σέσουλα για να γίνει ο σημερινός Χιλιάνος Μπερλουσκόνι) κατέβασε τις δαπάνες στο 2,4. Προωθήθηκε η ιδιωτική πρωτοβουλία στην εκπαίδευση, ενώ μεγάλο μέρος των εκπαιδευτικών ζητημάτων πέρασε στα χέρια της τοπικής αυτοδιοίκησης, προς όφελος βέβαια των ιδιωτών. Στην διάρκεια της μεταπολίτευσης (από το ’91 και ύστερα), το ποσοστό ανέβηκε μεν στο 4%, αλλά οι ελλείψεις ήταν υπέρογκες. Η Unesco συμβούλευε την κυβέρνηση να επαναφέρει το ποσοστό στο 7% τουλάχιστον προκειμένου να καλυφθούν βασικές ανάγκες. Ο καθηγητής Marcelo Cornejo Vilches αναφέρει σε συνέντευξή του στον Andrés Figueroa Cornejo του ότι το σύνολο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών, με αντίστοιχους αριθμούς να βρίσκονται μόνο στη Νότια Κορέα ξεπερνώντας μάλιστα κατά πολύ και τους αντίστοιχους των πατρώνων τους (μας) Η.Π.Α.

H κυβέρνηση τώρα προσπαθεί να τσακίσει ότι απέμεινε όρθιο στην εκπαίδευση και να εφαρμόσει πλήρως το νεοφιλελεύθερο μοντέλο εκπαίδευσης, αντίστοιχο με των Ηνωμένων Πολιτειών:
–κάθετη γνώση με απόλυτη εξειδίκευση σε ένα αντικείμενο και απόλυτη άγνοια σε οτιδήποτε άλλο, δημιουργία ανθρώπων-φυτών δηλαδή,
–σπουδάζει μόνο όποιος έχει (πολλά) λεφτά, χρέωση των φοιτητών με δάνεια τα οποία αναγκάζονται να πάρουν για να καλύψουν τα έξοδα των σπουδών τους, με αποτέλεσμα όταν αποφοιτούν να είναι ήδη υπερχρεωμένοι.

Το 53,5% εξ’ αυτών μάλιστα δουλεύει σε κανονικές δουλειές για να πληρώνει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τα οποία μάλιστα δεν φημίζονται και για το επίπεδο των σπουδών τους. Και πως να φημίζονται αφού στα περίφημα νεοφιλελεύρα καπηλειά που σε «σπουδάζουν» πως να πουλάς και τη μάνα σου (και αυτή …πωλείται) για κάθε 1,000 φοιτητές αντιστοιχεί …ένας μόλις ακαδημαϊκός καθηγητής!

Οι φοιτητές αντέδρασαν με μεγάλες και μαζικές πορείες στα νέα μέτρα, αλλά ο Felipe Bulnes, νέος υπουργός Παιδείας μετά τον ανασχηματισμό ανακοίνωσε ότι το Σύμφωνο Εθνικής Παιδείας (όπως βαρύγδουπα αποκαλέστηκε το πακέτο των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων) αποτελεί μια «θεμελιώδη απάντηση» στη «διάγνωση» που έκανε το κράτος για τα εκπαιδευτικά προβλήματα.

Διάλογος φοιτητών με την κυβέρνηση για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στη Χιλή

Η καταστολή των διαδηλώσεων υπήρξε σκληρή. Ο πρώην υπουργός Joaquín Lavín έκανε τη δουλειά του αλλά πλήρωσε το τίμημα των αντιδράσεων. Τώρα ο Bulnes προτρέπει στις πρώτες του δηλώσεις τους μαθητές να «κοιτάξουν την δουλειά» τους, εν ολίγοις να κάτσουν στ’ αυγά τους. Αλλά ο πλέον σαφής όλων ήταν ο ίδιος ο Sebastián Piñera ο οποίος δήλωσε ορθά-κοφτά ότι η εκπαίδευση αποτελεί «εμπόρευμα» («un bien de consumo»).

Φαίνεται ότι τα στοιχεία για τη ανέχεια δεν φτάνουν στην κυβέρνηση, η οποία με το τρίπτυχο συμπίεση μισθών/εργατικών δικαιωμάτων-υποστήριξη μεγάλων μίντια-καταστολής ελπίζει σε μυθικά κέρδη για τους “φίλους” της. Από τα 8,1 εκ. εργατικού δυναμικού τα 1,8 αμοίβονται με τον ελάχιστο μισθό, ενώ τα υπόλοιπα 5,5 δεν ξεπερνούν τα 300.000 πέσος (650 δολάρια). Και, αν σας θυμίζει κάτι, ο κόσμος βυθισμένος στην καταναλωτική του μανία έχει ξεπεράσει τα 23 εκατομμύρια πιστωτικές (σε πληθυσμό 17 εκατομμυρίων) και οι αριθμοί ευημερούν μόνο για τους μεγάλους ιδιώτες. Αυτοί άλλωστε έφεραν στην εξουσία τον Piñera. Εκτός των τραπεζών κάνουν πάρτι και οι ασφαλιστικές με τα κόλπα στις συντάξεις. Κλασσική παρασιτική άνθηση φιλελεύθερης οικονομίας δηλαδή.

Στα ορυχεία οι εργαζόμενοι έχουν ξεσηκωθεί καταλογίζοντας πλήρη αδιαφορία στην κυβέρνηση, εννέα σμήνες μετά το ατύχημα στην Ατακάμα, αλλά και μείωση των επιδομάτων τους, όπως για παράδειγμα στο μεγαλύτερο ιδιωτικό ορυχείο χαλκού του κόσμου, την Escondida. Ο Πινιέρα μάλιστα ανανέωσε τις ιδιαιτέρως προνομιακές για τις εταιρίες συμβάσεις παραχώρησεις των ορυχείων έως το 2025.

Τα ερείπια του μεγάλου σεισμού του Φεβρουαρίου του 2010, όταν αποκαλύφθηκε όλο το …βαθύ κράτος των οικοδομών και οι χαοτικές διαφορές εισοδημάτων στην χώρα  , δεν έχουν καθαριστεί ακόμα ένα χρόνο μετά. Όπου έχει γίνει αυτό έχει γίνει με την απόδοση έργου σε ιδιώτες-φίλους.

Η κυβέρνηση κόβει από όπου μπορεί, π.χ. επιδόματα θέρμανσης σε υποπολικές περιοχές στη Γη του Πυρός, ξεσηκώνοντας τον κόσμο ο οποίος την ανάγκασε να  ματαιώσει τα σχέδια. Το ίδιο κατάφεραν οι κινητοποιήσεις και στην Παταγονία, αφού και το περιβάλλον, σε ένα τέτοιο πλαίσιο, δεν μπορεί παρά να αποφέρει εγκληματικά πλην αστρονομικά κέρδη.

Ο Piñera θα προσπαθήσει με στατιστικά να δικαιολογήσει ότι δεν δικαιολογείται. Στη Χιλή άλλωστε η εξουσία έχει από παλιά ερωτική σχέση με τους αριθμούς. Η Σχολή του Σικάγου που βρήκε την απόλυτη εφαρμογή της επί Pinochet (1973-1990) έπλασε το φάντασμα της μεγάλης οικονομικής άνθησης και γέμισε με οικονομικά παραμύθια ανάπτυξης τη χώρα, τη στιγμή που τα εκατομμύρια φυτοζωούσαν και οι λίγοι «ικανοί», μεταξύ των οποίων και ο σενιόρ Piñera έφτιαχναν αμύθητες περιουσίες πάνω σε ζωές και δικαιώματα. Αυτό σημαίνει καπιταλιστική ανάπτυξη άλλωστε…  Και όταν αργότερα η –κατατάλλα “κεντροαριστερή” Concertacion- κυβέρνησε τη χώρα στα πλαίσια του “ελάχιστου κράτους” το επιχείρημα για τη φτώχεια ήταν ίδιο με το πινοτσετίστικο των 80ς, ότι μόλις η λειτουργία της αγοράς ρυθμιστεί (μόνη της) πλήρως, θα πάψουν όλες οι αρρυθμίες και τα κακώς κείμενα.

Το χρέος ανεβαίνει ταχύτατα, η οικονομία αρχίζει να πνίγεται από τους τόκους των εξωτερικών δανείων (ήδη 20,4% του συνολικού χρέους που φτάνει στο 60% του Α.Ε.Π.), αλλά η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση μέχρι να σκάσει η φούσκα, θα ιδιωτικοποιήσει ότι προλαβαίνει και θα έχει γίνει καπνός (οι δημοσκοπήσεις μάλιστα λένε ότι θα την κάνουν …καπνό οι ψηφοφόροι). Οι ανασφάλιστοι ίσως ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο, αλλά η κυβέρνηση κρύβεται πίσω από τα διαφορετικά νούμερα των διαφόρων ινστιτούτων-υπουργείων-οργανισμών, όπως κρύβεται και για την ανεργία, που την παρουσιάζει στο 8% αλλά λέγεται ότι πλησιάζει το 13.

Όπως είπε πέρσι το φθινόπωρο σε μια διάλεξη του ο γνωστός Noam Chomsky αναφερόμενος στην έκρηξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος από τα 70ς και του νεοφιλελευθερισμού σε σχέση με την παρούσα παγκόσμια οικονομική κρίση, πρόκειται «για ένα είδος φανατικής θρησκευτικής ιδεολογίας (…) πολύ ελκυστικής επειδή μπορούσες να αποδείξεις θεωρήματα αρκεί να τα …υιοθετούσες».